مشکل تداخل آدرس IP، تشخیص و چگونگی رفع آن

وجود یک ناسازگاری IP در شبکه شما می تواند مشکلات مختلفی را به دنبال داشته باشد و تشخیص تداخل آدرس IP اغلب به همان اندازه خود عیب یابی مشکل و زمان بر است. اگر در فکر این هستید که چگونه تداخل آدرس IP را برطرف کنید، در ادامه همراه ما باشید. در این مقاله، ما روش هایی را برای تشخیص، حل و جلوگیری از تعارض IP در شبکه خود بحث خواهیم کرد.

آدرس IP چیست؟

آدرس IP (“پروتکل اینترنت”) شماره شناسایی داده شده به یک دستگاه خاص در شبکه مانند کامپیوتر، تلفن همراه، روتر، سوئیچ شبکه و غیره است. این کد به دستگاه ها اجازه می دهد در سراسر شبکه شما ارتباط برقرار کنند، این یک رشته ی منحصر به فرد از اعداد است که به جریان صحیح اطلاعات کمک می کند. آدرس IP یک دستگاه از 32 عدد تشکیل شده است. بدون آدرس IP، داده ها نمی دانند از کجا به اینترنت سفر کنند.

می توانید یک آدرس IP را به عنوان کد پستی دستگاه در یک شبکه در نظر بگیرید. آدرس IP به دستگاه های شبکه شما کمک می کند تا داده ها را سریع و دقیق ارسال و دریافت کنند. اما، اگر بیش از یک آدرس IP در حال استفاده باشد، ممکن است مشکلاتی در انتقال داده های مناسب به مکان های مناسب وجود داشته باشد.

تقریباً هر سیستمی در یک شبکه معین، دارای آدرس IP عمومی و آدرس IP خصوصی است. همانطور که از نامها مشخص است، یک آدرس IP عمومی شما را به دنیای خارج پیوند می دهد در حالی که یک آدرس IP خصوصی فعالیت های محلی را در شبکه شما مدیریت می کند. علاوه بر خصوصی و عمومی، دو دسته اصلی آدرس IP وجود دارد:  آدرس IP پویا و آدرس IP ثابت.

 آدرس های IP پویا به طور خودکار در طول زمان تغییر می کنند، پردازش آن برای سرور ISP ساده ترین است و معمولاً با استفاده از DHCP ایجاد می شود. آدرس های IP ثابت با گذشت زمان ثابت می مانند، برای مدیریت و شناسایی ساده ترین هستند و معمولاً به صورت دستی تعیین می شوند.

زمانی که صحبت از شبکه های وسیع مشاغل و سازمان ها می شود، آدرس IP می تواند پویا و ثابت باشد. متأسفانه، اگر به طور دستی آدرس های IP را همراه با استفاده از DHCP ایجاد کنید، به طور تصادفی باعث ایجاد تداخل آدرس IP می شود. همچنین هنگام استفاده از بیش از یک سرور DHCP، داشتن آدرس های IP تکراری رایج است، به همین دلیل است که هرگز نباید این کار را انجام دهید.

IP Address Conflict چیست؟

 تداخل آدرس IP زمانی رخ می دهد که دو یا چند دستگاه در یک شبکه، آدرس IP را به اشتراک بگذارند. این برخورد باعث می شود که یک یا هر دو دستگاه ارتباط خود را با بقیه شبکه متوقف کنند، که می تواند منجر به مشکلات عدیده ای شود. پی بردن به چگونگی یافتن Conflict IP یا تداخل آدرس IP، و همچنین چگونگی رفع آن در هنگام وقوع، برای سلامت شبکه و دستگاه های آن بسیار مهم است.

 

نحوه تشخیص IP Address Conflict در شبکه ها:

معمولاً سیستم عامل شبکه شما در صورت برخورد با تداخل آدرس IP به شما اطلاع می دهد. بسته به سیستم عامل، این ممکن است به شکل یک پیام خطا باشد که به شما اطلاع می دهد یک آدرس IP تکراری در شبکه وجود دارد. هنگامی که سیستم شما یک IP Conflict پیدا می کند، رابط شبکه در هر دو طرف غیرفعال می شود. با این کار هر دستگاهی که دارای آدرس IP آسیب دیده است خاموش می شود و تا زمانی که  IP Conflict برطرف نشود، عملکردها غیرفعال می شوند. برای مثال ویندوز چنین پیغامی می دهد:

گاهی اوقات، شبکه شما تداخل آدرس IP را تشخیص نمی دهد و هیچ اعلانی وجود نخواهد داشت، که باعث می شود مشکل مورد توجه قرار نگیرد. هنگامی که این اتفاق می افتد، آدرس های IP معتبری را در شبکه خود مشاهده خواهید کرد، اما اتصال به درستی کار نمی کند یا متناوب است. همچنین ممکن است پیام های خطای “شبکه در دسترس نیست” دریافت کنید، که شما را از علت واقعی مشکل آگاه نمی کند.

ممکن است شنیده باشید که اختلافات آدرس IP خود به خود اصلاح می شود. اما عدم دستکاری Conflict IP می تواند منجر به عوارض بیشتری در شبکه شما شود. و وقتی تعارض آدرس IP به خودی خود برطرف می شود، معمولاً زمان کمی طول می کشد و باعث می شود مشکلات بیشتری در زیر سطح ظاهر شود. بهتر است بلافاصله پس از بروز مشکل، راه حل های تعارض IP را جستجو کنید.

اگر در سیستم عامل ویندوز به چنین مشکلی برخورد کردید می توانید با چند مرحله مسئله را حل کنید:

قبل از هر کاری سیستم خود را مجدداً راه اندازی کنید. گاهی اوقات ریستارت کردن، اغلب این مسئله را حل می کند.

اگر مشکل حل نشد مراحل زیر را انجام دهید:

1. روی Start کلیک کنید و Run را انتخاب کنید.
2. “cmd” را در کادر تایپ کرده و روی OK کلیک کنید.

3. “ipconfig /release” را تایپ کرده و Enter را فشار دهید. با این کار آدرس IP فعلی سیستم شما آزاد می شود.

4. “ipconfig /Renew” را تایپ کرده و Enter را فشار دهید. این مجموعه جدیدی از آدرس های IP را به رایانه شما اختصاص می دهد.

5. Exit را تایپ کرده و Enter را فشار دهید تا آن پنجره بسته شود.

اگر باز هم کار نکرد، یک روش دیگر تغییر تنظیمات TCP/IP است. این تنظیمات اساساً به رایانه شما نحوه برقراری ارتباط با دیگران را آموزش می دهد. برای انجام این کار، مایکروسافت توصیه می کند از پروتکل DHCP استفاده کنید، که به طور خودکار آدرس های IP را به سیستم های شبکه شما اختصاص می دهد.

برای فعال کردن DHCP یا تغییر تنظیمات TCP/IP:

1. Start را انتخاب کنید و وارد مسیر مقابل Settings > Network & Internet شوید.

2. در صورت داشتن شبکه Wi-Fi ، Wi-Fi > Manage known networks را انتخاب کنید. شبکه موردنظر را برای تغییر تنظیمات انتخاب کرده و Properties را انتخاب کنید. (برای شبکه اترنت، اترنت را انتخاب کنید).
3. در بخش اختصاص IP ، Edit را انتخاب کنید.

4. در زیر ویرایش تنظیماتIP ، Automatic (DHCP) یا Manual را انتخاب کنید.

برای تنظیم دستی تنظیمات IPv4:

1. در زیر ویرایش تنظیمات IP ، Manual را انتخاب کنید، سپس IPv4 را روشن کنید.

2. برای تعیین آدرس IP، آدرس IP، طول Subnet و Gateway را تایپ کنید.
3. برای تعیین آدرس سرور DNS ، در کادرهای Preferred DNS و Alternate DNS ، آدرس سرورهای DNS اصلی و ثانویه را تایپ کنید.

برای تنظیم دستی تنظیمات IPv6:

1. در زیر ویرایش تنظیمات IP، Manual را انتخاب کنید، سپس IPv6 را روشن کنید.

2. برای تعیین آدرس IP، آدرس IP، طول Subnet و Gateway را تایپ کنید.
3. برای تعیین آدرس سرور DNS ، در کادرهای Preferred DNS و Alternate DNS ، آدرس سرورهای DNS اصلی و ثانویه را تایپ کنید.
4. وقتی Automatic (DHCP) را انتخاب می کنید، تنظیمات آدرس IP و تنظیم آدرس سرور DNS به طور خودکار توسط روتر یا نقطه دسترسی دیگرتنظیم می شوند.
5. وقتی Manual را انتخاب می کنید، می توانید تنظیمات آدرس IP و آدرس سرور DNS خود را به صورت دستی تنظیم کنید.
6. Save را انتخاب کنید.

عوامل بوجود آمدن تداخل آدرس IP:

چند علت وجود دارد که ممکن است ناسازگاری آدرس IP رخ دهد، که برخی از آنها را در زیر شرح داده ایم:

ـ DHCP Errors:

خطاهای طبیعی ممکن است در سرور DHCP شما رخ دهد و باعث شود DHCP از آدرس IP یکسانی برای چندین دستگاه استفاده کند. گاهی اوقات DHCP به یک سیستم جدید آدرس IP پویا می دهد که قبلاً به عنوان آدرس IP ثابت استفاده می شده است. DHCP همچنین می تواند شماره آدرس IP تولید شده را از دست بدهد.

یکی از راه های پیشگیرانه برای جلوگیری از درگیری آدرس IP، تعریف محدوده DHCP است. دامنه DHCP، به DHCP مجموعه ای از آدرس های IP برای انتخاب می دهد، بنابراین می توانید شانس ایجاد آدرس های IP تکراری از DHCP را کاهش دهید. گرچه همه سرورهای DHCP، این کار را انجام نمی دهند. به عنوان مثال، ادمین شبکه ممکن است آدرس IP 192.168.1.10 را به دستگاه A (تخصیص IP ثابت) اختصاص داده باشد و سرورDHCP که در آن شبکه کار می کند، ممکن است همان آدرس IP را به دستگاه شبکه درخواست کننده اختصاص دهد. (تخصیص IP پویا) ؛ این می تواند باعث شود که دو دستگاه مختلف آدرس IP یکسانی داشته باشند و باعث ایجاد ناسازگاری IP در شبکه شود.

 

ـ خطای تکرار IP ثابت:

گاهی اوقات ادمین ممکن است به طور تصادفی دو آدرس IP ثابت یکسان ایجاد کند. در این شرایط با اختصاص مجدد یک آدرس IP ثابت به سیستم آسیب دیده، به راحتی می توان آن را اصلاح کرد.

ـ خطاهای حالت (standby) آماده به کار:

ناسازگاری آدرس IP می تواند بعد از ” standby” دستگاه از عدم استفاده برای مدتی رخ دهد. اگر به مدت زیادی دستگاه خاوش باشد، ممکن است آدرس IP آن فراخوانده شده و به دستگاه دیگری اختصاص داده شود، بنابراین وقتی دستگاه دیگری روشن می شود، از همان آدرس IP استفاده می کند.

ـ آدرس IP 0.0.0.0:

یک آدرس IP حاوی مقادیر فقط صفر، یک آدرس IP مشکل دار است. این بدان معناست که دستگاه شما می تواند شبکه را ببیند، اما چیزی در توانایی دریافت آدرس IP مناسب اختلال ایجاد می کند. چند راه برای رفع احتمالی این مشکل وجود دارد: به طور موقت فایروال دستگاه را غیرفعال کنید، سرور DHCP متصل را مجددا پیکربندی کرده و از فعال بودن آن اطمینان حاصل کنید و آداپتور شبکه خود را به درستی نصب کنید.

ـ تنظیمات شبکه معیوب:

خطاهای انسانی و پیکربندی در راه اندازی و مدیریت زیرساخت های شبکه پیچیده شامل چندین روتر، آداپتور و مودم می تواند باعث درگیری IP شود.

ـ خستگی روتر یا مودم:

استفاده بیش از حد از روترها و مودم های شبکه در شبکه های خانگی می تواند به دلیل لغزش های عملیاتی باعث ایجاد ناسازگاری آدرس IP شود.

چگونه از تداخل آدرس IP در شبکه ها جلوگیری کنیم:

رفع Conflict IP بستگی به این دارد که در وهله اول چه چیزی باعث ایجاد آن شده است. به عنوان مثال، اگر علت درگیری IP بین دو دستگاه، تنظیم دستی IP های استاتیک باشد، می توان با تغییر آدرس IP یکی از دستگاه ها و راه اندازی مجدد آن، این تعارض را برطرف کرد.

سه نوع رایج ناسازگاری آدرس IP وجود دارد که ممکن است در شبکه های سازمانی رخ دهد:

1. ناسازگاری IP توسط سرورهای DHCP ایجاد شده است
2. ناسازگاری IP بین سرور DHCP و تخصیص IP
3. تعارض IP بین رزرو IP و تخصیص IP

1ـ ناسازگاری IP توسط سرورهای DHCP ایجاد شده است:

سرورهای DHCP مسئول تنظیم خودکار پیکربندی آدرس IP به دستگاه هایی هستند که تحت عنوان لیزینگ IP شناخته می شوند ، برای فعال کردن اتصال به شبکه. آنها یک گزارش از اطلاعات اجاره نامه را که آدرس IP را به آدرس MAC دستگاهی که در حال دسترسی به آن است ترسیم می کنند. هرگونه خطا یا لغزش در این سوابق ممکن است منجر به تضاد آدرس IP در شبکه شود.

 

مورد 1: اطلاعات اجاره سرور

هنگامی که محدوده آدرس IP یک Subnet توسط بیش از یک سرور DHCP مدیریت می شود، مهم است که اطمینان حاصل کنید که اطلاعات اجاره IP-MAC در همه سرورهای DHCP درون Subnet یکسان است. ناسازگاری با آدرس MAC که از اطلاعات اجاره دو سرور DHCP بازیابی شده است نشان دهنده تضاد آدرس IP در شبکه است.

مورد 2: محدوده سرور همپوشانی دارد

هنگامی که بیش از یک سرور DHCP محدوده آدرس IP یک Subnet را مدیریت می کند، ممکن است همپوشانی دامنه آدرس بین سرورهای DHCP ایجاد شود و در نتیجه آدرس IP با هم در تضاد باشد.

راه حل:

برای شروع حل تداخل آدرس IP، آدرس MAC را بررسی کنید. اگر آدرس MAC مرتبط با آدرس IP متناقض مربوط به یک دستگاه شبکه یا میزبان است، با پیکربندی یک آدرس IP ثابت، اجاره DHCP خود را آزاد کنید، دامنه سرورهای DHCP را برای جلوگیری از همپوشانی تنظیم کنید و سپس دستگاه یا میزبان را برای استفاده پیکربندی کنید. یک آدرس IP اختصاص داده شده برای اتصال با شبکه.

2ـ ناسازگاری IP بین سرور DHCP و تخصیص IP

رزرو آدرس های IP به شما امکان می دهد یک IP خاص را در فضای آدرس خود به طور خاص کنار بگذارید. این IP های رزرو شده با آدرس MAC دستگاه پیکربندی می شوند. وقتی یک سرور DHCP این آدرس IP را به یک دستگاه شبکه دیگر اختصاص می دهد، نقض رزرواسیون منجر به تداخل آدرس IP می شود.

راه حل:

اگر آدرس MAC مرتبط با آدرس IP متناقض مربوط به دستگاه یا میزبان است، آدرس IP فعلی آن را رها کرد و دستگاه را با آدرس IP موجود پیکربندی کنید.

3ـ تعارض IP بین رزرو IP و تخصیص IP

IP های رزرو شده معمولاً با آدرس MAC ای مرتبط هستند که در سیستم مدیریت آدرس IP ذخیره شده اند. تعارض آدرس IP زمانی رخ می دهد که مخاطبین MAC با آدرس های MAC رزرو شده که توسط سیستم مدیریت آدرس IP، ردیابی می شود، تفاوت داشته باشد.

راه حل:

بررسی کنید آیا آدرس IP ثابت به MAC متعارض اختصاص داده شده است یا خیر. اگر بله، MAC را پیکربندی کنید تا آدرس IP را به صورت پویا از سرورهای DHCP دریافت کند. گزارشات سرور DHCP را برای وجود مغایرت بررسی کنید.

اگر آدرس MAC مرتبط با آدرس IP متضاد به یک پورت سوئیچ متصل است ، پورت سوئیچ را به طور موقت مسدود کنید.محدوده سرورهای DHCP را برای جلوگیری از همپوشانی تنظیم کنید، سپس پورت سوئیچ را مسدود کنید.

یکی از راه ها برای جلوگیری از Conflict IP در شبکه شما استفاده از نرم افزار های Conflict IP است که می تواند به تشخیص و حل بسیاری از اشکال Conflict IP کمک کند. یک اسکنر Conflict IP برای یافتن Conflict IP طراحی شده است و به شما امکان می دهد تمام آدرس های IP خود را از دستگاه های اصلی خود پیگیری کنید. این امر نه تنها در وقت و منابع شما صرفه جویی می کند بلکه به شما کمک می کند تا آدرس های IP شبکه خود را سازماندهی کنید تا از درگیری های آدرس IP در آینده جلوگیری کنید.

با کمک نرم افزارهای IP Conflict  چه کاری می توانید انجام دهید:

1. به طور مداوم تخصیص آدرس IP را کنترل کنید: با پیگیری اینکه کدام آدرس IP در کدام دستگاه استفاده می شود، نرم افزار شما به گونه ای طراحی شده است که از درگیری IP در شبکه شما جلوگیری می کند.
2. موجودی آدرس IP را در زمان واقعی نگه دارید: پیگیری مستمر آدرس های IP فعال به شما کمک می کند تا آدرس های IP قبلاً مورد استفاده را مجدداً اختصاص ندهید. بسیاری از برنامه های تشخیص ناسازگاری IP، موجودی آدرس های IP استفاده شده را ایجاد و به طور مداوم به روز می کنند تا از احتمال تغییر مکان بیشتر جلوگیری شود.
3. یک نمای منسجم از شبکه خود دریافت کنید: در جزئیات آدرس های IP در حال استفاده ، مواردی مانند Subnet ها، نام هاست و دستگاههای مرتبط، و وضعیت ها و هشدارهای گذشته و حال را مشاهده کنید.
4. تشخیص رفتار غیر عادی: علاوه بر مدیریت آدرس IP، نرم افزار ها می توانند سایر فعالیت های غیرقابل توضیح را که می تواند برای شبکه شما خطرناک یا مشکل ساز باشد، اشکار کنند.
5. کاهش زمان مدیریت: مدیریت و نظارت بر آدرس های IP شما، برنامه و قدرت مغز شما را آزاد می کند و به شما این امکان را می دهد تا بر موارد مهم تمرکز کنید.
6. تنظیمات IP خود را مستقیماً ویرایش کنید: شما می توانید به تنظیمات همه آدرس های IP خود در یک لحظه دسترسی داشته باشید و به شما این امکان را می دهد که هنگام مشاهده آدرس های IP و دستگاه های مربوطه، Conflict IP را برطرف کنید.

یکی از ابزار های توصیه شده برای تشخیص و حل Conflict IP، نرم افزار SolarWinds است.

بسته ی نرم افزاری IP SolarWinds (IPCB) را که حاوی SolarWinds IP Address Manager (IPAM) و SolarWinds User Device Tracker (UDT) است. IPCB می تواند به شما این امکان را بدهد که در چه زمانی یک ناسازگاری IP شناسایی شده است، همه Subnet ها تحت تأثیر این تعارض قرار گرفته اند و حتی چه نوع مشکلی ممکن است ایجاد شود – همه اینها به سادگی با حرکت دادن روی یک آدرس IP معین. IPCB برای حل Conflict IP با غیرفعال کردن خودکار پورت آسیب دیده طراحی شده است، که به شبکه شما اجازه می دهد تا زمانی که نتوانید Conflict IP را برطرف کنید، به طور عادی کار کند. همچنین می توانید آدرس های IP خود را سازماندهی کرده و دامین ، سوئیچ ها و پورت های DHCP خود را مدیریت کنید.

منبع : https://mrshabake.com/ip-address-conflict/

تفاوت پروتکل 802.1Q و ISL چیست؟

هنگامی که می خواهید ترافیک VLAN را بین دو سوئیچ انتقال دهید یک مشکل وجود دارد. ایا فیلدی وجود دارد که مشخص کند فریم اترنت ما به کدام VLAN تعلق دارد؟ چگونه یک سوییچ شبکه هنگام دریافت فریم متوجه می شود که ان به کدام  VLAN تعلق دارد؟ بنابراین به پروتکلی نیاز داریم که این اطلاعات را به ما بدهد.

پروتکل 802.1Q چیست؟

پروتکل 802.1Q از quality of service (QoS) و Virtual LAN (VLAN) در هنگام حرکت ترافیک در شبکه اترنت پشتیبانی می کند. پروتکل 802.1Q یکی از پروتکل های برچسب گذاری(تگ گذاری) VLAN است که توسط سوئیچ های سیسکو پشتیبانی می شود. این استاندارد توسط موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) ایجاد شده است، بنابراین یک استاندارد عمومی است و می تواند در سوئیچ های غیر سیسکو نیز استفاده شود.

 VLAN ها برای تقسیم broadcast domain در لایه 2(Data Link) استفاده می شوند. یک شبکه محلی  مجازی است که برای انتقال داده ها به جای شبکه فیزیکی خود از LAN دیگری استفاده می کند. پروتکل 802.1Q به اندازه فریم اترنت اجازه می دهد تا چهار بایت به محدوده 68 تا 1522 بایت اضافه کند. این افزایش اندازه، به دلیل درج یک برچسب VLAN چهار بایتی در فریم است. برچسب ها، که شامل شناسه VLAN (VID) است، توسط آدرس MAC به هر فریم اترنت متصل می شوند. این VID 12 بیتی به هر VLAN اختصاص داده شده است و 4094 شناسه برای استفاده در دسترس است.

از trunk برای رد و بدل کردن ترافیک VLAN بین سوئیچ ها استفاده می شود. سوئیچ ها را می توان از طریق پورت trunk به یکدیگر متصل کرد. هنگامی که از ترانک استفاده می شود، دستگاه متصل فریم های اترنت دارای برچسب را دریافت می کند. استاندارد 802.1Q از پیکربندی منحصر به فرد VLAN های جداگانه پشتیبانی می کند.

 

فریم نرمال:

فریم 802.1:

از بین 4 بایت، یک VLAN، 12 بیتی وجود دارد که بیشترین اهمیت را دارد. این فیلد در مورد شماره VLAN که فریم به آن تعلق دارد می گوید. VLAN، می تواند از 1 تا 4094 متغیر باشد، یعنی برای 4094 VLAN پشتیبانی می شود. زیرا 0  و4095  VLAN های رزرو شده هستند. استاندارد 802.1Q از مفهوم Vlan Native پشتیبانی می کند(Vlan 1 که به صورت پیش فرض تعریف شده است)، یعنی ترافیک برای این Vlan بدون تگ باقی می ماند.

فریم tagging:

در بین دو سوئیچ، از فرایندی به نام VLAN trunking استفاده می شود. فرض می کنیم که کامپیوتر A یک فریم برودکست ارسال می کند. SW1 قبل از ارسال فریم به SW2، با قرار دادن ID VLAN در header، برچسب گذاری می کند. SW2 فریم را دریافت می کند و می داند که فریم متعلق به VLAN 3 است، بنابراین فریم را فقط برای کامپیوتر D ارسال می کند، زیرا این کامپیوتر در VLAN 3 است.

 

ISL چیست؟

ISL مخفف Inter-Switch Link است که یکی از پروتکل های VLAN است. ISL اختصاصی Cisco است و فقط بین سوئیچ های Cisco استفاده می شود. این برنامه در یک محیط VLAN، point-to-point کار می کند و تا 1000 VLAN را پشتیبانی می کند و فقط می تواند از طریق لینک های Fast Ethernet و Gigabit Ethernet استفاده شود.

ISL در لایه Data-Link مدل OSI (لایه 2) عمل می کند. اندازه فریم های ISL محصور شده از 94 بایت شروع می شود و به دلیل زمینه های اضافی که پروتکل در حین کپسوله سازی ایجاد می کند، می تواند تا 1548 افزایش یابد. VLAN ID یک مقدار 15 بیتی است که در یک سربرگ 26 بایتی از فریم یافت می شود. ISL همچنین 4 بایت CRC را در چارچوب تصحیح و کنترل خطا اضافه می کند.

ISL با قرار دادن یک هدر 26 بایت و 4 بایت CRC بین یک فریم اترنت کار می کند. CRC یک Frame Check Sequence (FCS) روی بسته ISL است تا از خراب بودن آن اطمینان حاصل شود.اندازه فریم ISL از 94 بایت تا 1548 بایت متغیر است. فریم محصور شده در سراسر بدون تغییر باقی می ماند. آدرس مبدا و آدرس مقصد در سرصفحه ISL از فریم محصور شده به ارث نمی رسد. آدرس مبدا در هدر ISL، کلید ارسال بسته ISL است. آدرس مقصد یکی از دو آدرس MAC multicast مخصوص ISL است.

وقتی دو سوئیچ متصل سیسکو به طور خودکار با DTP یک ترانک را مورد مذاکره قرار می دهند، ISL را بیشتر از 802.1Q انتخاب می کنند مگر اینکه یک سوئیچ آن را پشتیبانی نکند یا به طور خاص پیکربندی نشده باشد که از ISL استفاده کند.

 

قالب فریم ISL به صورت زیر است:

فیلد های ISL به شرح زیر است:

• DA (آدرس مقصد یا Destination Address): آدرس مقصد از آدرس MAC چندپخشی 01-00-0C-00-00-00 استفاده می کند. 40 بیت اول فیلد DA به گیرنده نشان می دهد که بسته در قالب Inter- Switch Link (ISL) ارسال شده است.
• Type: نوع فریم محصور شده: Ethernet (0000) ، Token Ring (0001) ، FDDI (0010) و ATM (0011).
• User: قسمت USER شامل یک کد 4 بیتی است. بیت های USER برای گسترش معنای میدان TYPE استفاده می شوند. مقدار فیلد USER پیش فرض “0000” است. برای فریم های اترنت، بیت های USER 0”” و “1” اولویت بسته را هنگام عبور از سوئیچ نشان می دهد.
• SA (آدرس مبدا یا Source Address): آدرس مبدا سوئیچ که فریم Inter-Switch Link (ISL) را منتقل می کند.
• Len: طول بسته.
• SNAP: پروتکل دسترسی به Subnet(SNAP) و Logical Link Control(LLC). فیلدAAAA03 SNAP یک مقدار ثابت 24 بیتی “AAAA03” است.
• HSA (High Bits of Source Address): فیلد HSA یک مقدار 24 بیتی است که 3 بایت بالایی (بخش شناسه سازنده) قسمت SA را نشان می دهد.
• VLAN (مقصد VLAN ID): ID VLAN بسته را نشان می دهد. VLAN ID یک مقدار 15 بیتی است که برای تشخیص فریم ها در VLAN های مختلف استفاده می شود. VLAN ID همچنین به عنوان “رنگ” فریم شناخته می شود.
• BPDU: نشان می دهد که یک فریم BPDU، یا CDP یا VTP است
• Index: فهرست پورت مبدا بسته.
• Res: فیلد رزرو شده برای اطلاعات بیشتر، به عنوان مثال Token Ring یا FDDI Frame Check Sequence. برای اترنت، این فیلد باید صفر باشد.
• Encapsulated Ethernet Frame: فریم اترنت واقعی.
• CRC: بررسی چهار بایتی بسته ISL برای اطمینان از خراب بودن آن.

 

مزایای ISL:

1. ISL برای برچسب گذاری اطلاعات استفاده می شود. این بدان معناست که ما می توانیم چندین VLAN را روی یک لینک trunk عبوردهیم و این به نوبه خود به سوئیچ کمک می کند تا به راحتی عضویت فریم VLAN را بر روی لینک ترانک شده تعیین کند.
2. این اتصال چند سوئیچ را همزمان با یکدیگر تسهیل می کند و در نتیجه اطلاعات مربوط به VLAN را حفظ می کند.
3. در مقایسه با اتصال سریع اترنت، عملکرد کامل سرعت سیم و تأخیر کم را ارائه می دهد.
4. در ISL نیازی به روتر برای تعامل/ارتباط نیست و بنابراین کاربران می توانند به طور موثر و سریع بدون هیچ تأخیری به سرورها دسترسی پیدا کنند.

 

معایب ISL:

1. ISL فقط بین سوئیچ های Cisco سازگار است. اگر کاربر می خواهد بین دو لینک ترانک متفاوت قرار بگیرد، ممکن است مجبور باشد از q1 استفاده کند.
2. ISL سربار زیادی در مقایسه با استاندارد 802.1Q دارد.
3. ISL فقط تا 1000 VLAN پشتیبانی می کند در حالی که q1 تا 4096 VLAN پشتیبانی می کند.
4. امروزه ISL به دلایل مختلف و مشکلات مرتبط با سوئیچینگ، به ویژه در VLAN Trunking، دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد. سیسکو ISL را منسوخ کرده است و برخی از سوئیچ های جدیدتر تولید شده توسط سیسکو حتی از آنها پشتیبانی نمی کنند. q1 معمولاً به جای آن استفاده می شود و حتی Cisco استفاده از آن را ترویج می کند. اکثر سوئیچ های امروزی از این پروتکل سوئیچینگ VLAN 802.1q استفاده می کنند.

 

آموزش پیکربندی پروتکل 802.1Q و ISL:

ابتدا باید طبق سناریوی مورد نظر خود Vlan بندی را انجام دهید.

سپس با توجه به پروتکل مورد استفاده ی خود می توانید ISL  یا 802.1q را پیکربندی کنید.

 

نحوه ی کانفیگ ISL:

Switch(config)#interface Fa0/1

Switch(config-if)#switchport mode trunk

Switch(config-if)#switchport trunk encapsulation isl

نحوه ی کانفیگ استاندارد 802.1Q:

Switch(config)#interface Fa 0/1

Switch(config-if)#switchport mode trunk

Switch(config-if)#switchport trunk encapsulation 802.1q

از دستور زیر می توانید برای بررسی وضعیت پورت، ترانک یا اکسس بودن پورت و نوع پروتکل به کار رفته شده استفاده کنید.

show interfaces {fastethernet | gigabitethernet} module/port switchport

#show interfaces fastethernet 0/1 switchport

Name: Fa0/1

Switchport: Enabled

Administrative mode: trunk

Operational Mode: trunk

Administrative Trunking Encapsulation: isl

Operational Trunking Encapsulation: isl

Negotiation of Trunking: Disabled

Access Mode VLAN: 0 ((Inactive))

Trunking Native Mode VLAN: 1 (default)

Trunking VLANs Enabled: ALL

Trunking VLANs Active: 1,2

Pruning VLANs Enabled: 2-1001

Priority for untagged frames: 0

Override vlan tag priority: FALSE

Voice VLAN: none

Appliance trust: none

Self Loopback: No

از دستور زیر برای بررسی پورت ها استفاده می شود. به عنوان مثال اینکه پورت موردنظر اجازه ی عبور ترافیک کدام vlan ها را دارد. در زیر اینترفیس 1/0 ترافیک های vlan10و20  را دریافت می کند.

#show interfaces trunk
Port   Mode  Encapsulation  Status    Native vlan
Fa0/1  on    802.1q         trunking  20
Port Vlans allowed on trunk
Fa0/1  10,20

منبع : https://mrshabake.com/802-1q-and-isl-protocol-differences/

آشنایی باسوئیچ سیسکو مدل WS-C2960X-24PS-L

مشخصات و اطلاعات سوئیچ سیسکو مدل WS-C2960X-24PS-L:

سوئیچ سیسکو WS-C2960X-24PS-L ساخت شرکت سیسکو و از جمله سوئیچ های سری 2960X است و با پشتیبانی از ویژگی‌های پیشرفته مانند قابلیت +Stackable ،POE و سرعت گیگابیت اترنت باعث شده این محصول برای شرکت‌های کوچک و متوسط مناسب باشد و با استفاده از این سوئیچ شبکه مقرون به صرفه در شبکه کسب و کارتان شاهد ساده‌سازی شبکه، افزایش مقیاس پذیری و افزایش امنیت شبکه خواهید بود.

برخی از امکانات سخت افزاری سوئیچ سیسکو WS-C2960X-24PS-L:

• سوئیچ مدیریتی لایه 2
• دارای 24 پورت اترنت با سرعت 10/100/1000
• بهره‌مندی از قابلیت +POE یا همان استاندارد IEEE 802.3at جهت تأمین برق بر روی هر پورتی که موردنیاز است (برای تعدادی از پورت ها مقدار 30W برق را تأمین می کند.)
• برخوداری از 4 اسلات ماژول SFP در قسمت Uplink
• پشتیبانی از تکنولوژی FlexStack با پهنای باند 80G جهت اتصال هشت سوئیچ سری 2960X یا اتصال چهار سوئیچ مشترک با سوئیچ های سری 2960S (مانند سوئیچ سیسکو مدل WS-C2960S-24PS-L ) برای استفاده از پورت‌های بیشتر
• بهره‌مندی از منبع تغذیه RPS (جهت تامین برق سوئیچ سیسکو برای مواقع اضطراری)

• نگاهی به پنل جلویی سوئیچ سیسکو WS-C2960X-24PS-L:

   

  

   

   

• دکمه Mode
• LED های سوئیچ
• پورت USB mini-Type B جهت Managment سوئیچ (کنسول)
• دو عدد پورت USB Type A
• 24 پورت RJ-45 با سرعت 10/100/1000 PoE
• چهار پورت SFP در قسمت Uplink جهت اتصال ماژول فیبر نوری
• پورت RJ-45 جهت Management (رنگ زرد)
• پورت کنسول RJ-45 (رنگ آبی)

• نکته: تفاوت پورت کنسول (RJ-45) و پورت MGMT) RJ-45) در سطح دسترسی برای پیکربندی سوئیچ است.

   

  راهنمای خرید سوئیچ های مدیریتی و غیرمدیریتی

   

  نگاهی به پنل پشتی سوئیچ سیسکو WS-C2960X-24PS-L:

  

   

• محفظه قرار گیری اسلات ماژول FlexStack (دارای پوشش است و به صورت پیش نصب بر روی سوئیچ قرار ندارد.)
• محفظه فن
• کانکتور RPS
• کانکتور Power AC

• محتویات بسته بندی سوئیچ سیسکو مدل WS-C2960X-24PS-L:

• سوئیچ
• براکت جهت نصب سوئیچ در رک دیواری یا ایستاده
• کابل برق سوئیچ
• کابل کنسول
• جهت خرید سوئیچ سیسکو مدل WS-C2960X-24PS-L بر روی لینک زیر کلیک نمائید . 
• https://mrshabake.com/product/cisco-switch-ws-c2960x-24ps-l/

تفاوت EPON و GPON

همه ما می دانیم که تکنولوژی فیبرنوری هر روز در حال افزایش است زیرا حجم داده بیشتری را با سرعت بیشتری می تواند منتقل کند. یکی از معماری های محبوب برای راه اندازی شبکه های فیبرنوری، PON یا Passive optical network می باشد. EPON و GPON نسخه های رایج (passive optical networks (PONs هستند. این شبکه های کوتاه برد از کابل فیبر نوری برای مواردی مانند: Internet access و (voice over Internet protocol (VoIP و digital TV delivery in metropolitan areas (ارائه خدمات تلویزیون دیجیتال در مناطق شهری) مورد استفاده قرار می گیرند.

 

PON چیست؟

PON یک شبکه فیبری است که فقط از فیبر و اجزای غیر فعال مانند تقسیم کننده و جمع کننده استفاده می کند و نه از اجزای فعال مانند تقویت کننده، تکرار کننده و یا مدارهای شکل دهنده. هزینه چنین شبکه هایی به طور قابل توجه کمتر از آن شبکه هایی است که از مولفه های فعال استفاده می کنند. اما نقطه ضعف اصلی این نوع شبکه ها کم بودن محدوده پوشش توسط قدرت سیگنال می باشد.

در حالی که یک شبکه نوری فعال یا active optical network (AON) می تواند تا حدود 100 کیلومتر تحت پوشش را قرار دهد ولی یک PON تا 20 کلیومتر را تحت پوشش قرار دهد. همچنین PON ها شبکه های فیبر خانگی یا fiber to the home (FTTH) نامیده می شود. آرایش شبکه از نوع PON، یک شبکه یک نقطه به چند نقطه ای یا همان P2MP می باشد که در آن ترمینال خط نوری مرکزی (OLT) در سرویس ارائه دهنده تلویزیون و سرویس اینترنت را بین 16 تا 128 مشتری در هر خط فیبر توزیع می کند.

شبکه های PON را با نام های دیگری هم می شناسند که (FTTH) یا فیبر به خانه نام دارد. FTTx واژه ای است که به صورت کلی برای نشان دادن کابل های فیبر نوری به سمت مکان های مختلف به کار برده می شود. در FTTH حرف H به معنای Home می باشد، البته گاهی به جای FTTH از FTTP هم استفاده می شود.  FTTB هم به معنای کشیده شدن کابل های فیبرنوری به سمت ساختمان ها می باشد.

در نمونه های دیگر، در تمام مسیر تا رسیدن به دست مشتری فیبر اجرا نمی شود. به جای آن، از node های موقت در مجاورت آن محل استفاده می شود کهFTTN ، fiber to the node شناخته می شوند و یک نمونه دیگر FTTC ،fiber to the curb است. این دو نمونه FTTC  و  FTTN ، تمام مسیر را از فیبر استفاده نمی کنند و برای ارائه سرویس با هزینه کمتر از سیم مسی تلفن (copper telephone line (UTP)) و (unshielded twisted-pair) سیم بهم تابیده بدون محافظ استفاده می کنند.

با گذشت سال ها، استانداردهای متفاوتی از PON توسعه داده شده اند، در اواخر 1990، اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU: International Telecommunications Union) استاندارد APON را ایجاد نمود، که برای انتقال بسته اطلاعاتی در مسافت های طولانی، از حالت انتقال ناهمزمان (ATM: Asynchronous Transfer Mode) استفاده می کرد.

از آن زمان که دستگاه های خودپرداز دیگر استفاده نشد، یک نسخه جدیدتر به نام broadband PON یا همان BPON ایجاد شد که با عنوان ITU-T G.983 تعیین شده و این استاندارد برای 622Mbits/s downstream و 155Mbits/s upstream فراهم شده است.

در حالی که هنوز هم ممکن است BPON در برخی سیستم ها مورد استفاده قرار گیرد، اکثر شبکه های فعلی از محصولات GPON یا Gigabit PON استفاده می کنند و استاندارد ITU-T مربوط به آن G.984 است و سرعت های : 488Gbits/s downstream و 1.244Gbits/s upstream را ارائه می دهد.

مزیت مهم تکنولوژی PON، عدم نیاز به جریان برق در نقاط اتصال OLT به ONT می باشد که تا حد زیادی هزینه های عملیاتی شبکه را کاهش می دهد. علاوه بر این تکنولوژی تجهیزات پون (PON)، با کاهش طول نهایی فیبر نوری، باعث صرفه جویی در کابل کشی های مورد نیاز زیرساخت می گردد. همانطور که فقط یک رشته فیبر می تواند به تعداد ۶۴ مشترک انشعاب یابد و این انشعاب نیز از طریق یک نود مرکزی و با استفاده از اسپیلیترها صورت می گیرد

 

GPON شبکه نوری پسیو گیگابایت:

کلمه GPON مخفف کلمات Gigabit Passive optical network است که به معنی ارتباط نوری با سرعت گیگابایت می باشد. یکی از مهم‌ترین دلایل استفاده از این شبکه سرعت بالا و عملکرد عالی این سیستم است.

GPON در واقع نوعی ارتباط بین مشترکین خانگی اینترنت اپراتور های ارائه دهنده اینترنت است که بر مبنای فیبر نوری ایجاد می شود. در این حالت تمام شبکه به حالت پسیو در آمده و دیگر نیازی به تجهیزات اکتیو در مسیر ارسال نمی باشد. در این حالت پایداری شبکه به مقدار 999% می رسد که به این معنی است که حداکثر مقدار قطعی اینترنت و یا تأخیر در ارسال اطلاعات به مقدار 5 دقیقه در سال می رسد که رقم بسیار عالی است. در مورد شبکه ی اینترنت معمولی این مقدار بیش از 3 ساعت در سال است که تفاوت بسیار بالایی با یکدیگر دارند.

GPON از مالتی پلکس کردن بر اساس تفکیک طول موج WDM( wavelength division multiplexing) استفاده می‌کند. بنابراین یک تک فیبر را می توان برای هر دو مورد داده downstream و upstream استفاده نمود. یک لیزر در طول موج 1490nm اطلاعات دریافتی را انتقال در حالی که اطلاعات ارسالی را با طول موج 1310nm انتقال می‌دهد.

در حالی که هر ONU نرخ دریافت 2.488Gbits/s و نرخ ارسال 1.244Gbits/s را دارد، GPON از فرمت دسترسی چندگانه بخش زمانی (TDMA)، برای اختصاص یک جدول زمانی خاص به هر کاربر استفاده می‌کند. این تکنولوژی پهنای باند را تقسیم کرده، در نتیجه هر مشترک کسری از آن همانند 100Mbits/s، وابسته به مسیر که ارائه دهنده سرویس اختصاص می‌دهد، را دریافت می‌کند.  نرخ ارسال از حداکثر مقدار کمتر می‌باشد زیرا با سایر ONU ها تقسیم شده است.

فاصله و تاخیر زمانی هر مشترک بوسیله OLT تعیین می‌شود. اگرچه تکنولوژی های دیگری برای ارائه فیبر نوری به خانه (FTTH) وجود دارد شبکه‌های نوری پسیو PONs ترجیح به استفاده از GPON می‌دهند.

شبکه GPON یک شبکه دسترسی به صورت نقطه به نقطه است که شامل بخش های مختلفی است. این بخش ها شامل OLT یا همان پایه های فیبر نوری و ONU یا همان واحد های شبکه نوری است و یک اسپلیتر (تقسیم کننده) است.

کار تقسیم کننده در واقع این است که در صورت نیاز سیگنال را به واحد های هم اندازه و متناسب تقسیم کند. بخش OLT تمام سیگنال های نوری را که به صورت پرتو های نوری است از بخش ONU در یافت می کنند و آنها را به سیگنال های الکترونیکی و دیجیتالی تبدیل می کند. هر OLT معمولاً از 72 پورت پشتیبانی می کند.

در واقع تنها بخش هایی که برای این شبکه مورد نیاز است یک متصل کننده به ابتدا و یک متصل کننده به پایان کابل فیبر نوری است. در این حالت دیگر نیازی به تقویت کننده ها و یا افزایش دهنده های فرکانسی نیست. تمام فرایند در یک ساختار غیر فعال و پسیو انجام می شود. آخرین نقطه اتصال در این شبکه ها منازل کاربران و یا حتی فروشگاه ها و مشاغل کوچک آنها است.

 

EPON چیست:

EPON مخفف عبارات Ethernet passive optical network به معنی شبکه نوری غیر فعال Ethernet می باشد که اتصالات شبکه را از طریق زیر ساخت های ارتباطی امکان پذیر می کند. EPON یک شبکه short haul است که از کابل های فیبر نوری، بسته های Ethernet (به جای سلول های ATM) و یک شبکه 2لایه با یک پروتکل واحد برای دسترسی به اینترنت، صدا از طریق پروتکل اینترنت یا voice over internet protocol یا همان VoIP، سرویس های تلویزیون دیجیتال در کلان شهرها استفاده می کند.

همان طور که از نام EPON پیداست، فناوری EPON نسخه ای از فناوری PON مبتنی بر اترنت است که امکان دسترسی به شبکه نقطه به چند نسخه با هزینه های نصب و راه اندازی کمتری را فراهم می کند. فناوری شبکه نوری غیر فعال Ethernet توسط IEEE802.3EFM به صورت استاندارد تهیه گردیده و شامل استاندارد IEEE802.3ah است. در این استاندارد، فناوری PON با فناوری اترنت و مشخصات فنی جدید لایه فیزیکی به کار رفته در سیستم EPON و پروتکل لایه داده اتصال اترنت برای تحقق دسترسی TDM از قاب اترنت در PON با معماری نقطه به چند منظوره (نقطه) توسعه یافته است.

EPON روشی برای استفاده از تمام پروتکل اترنت در شبکه های نسل بعدی می باشد. از این رو EPON یک فناوری توانمند است که نه تنها برای مصرف کنندگان سودمند خواهد بود بلکه شبکه های بی سیم نسل بعدی مانند LTE و WiMAX نیز از این فناوری بهره مند خواهند شد.

نرخ خالص انتقال اطلاعات در ردیافت و ارسال در این نوع تکنولوژی 1.25Gbits/s است.

تکنولوژی EPON لینک‌های 1Gb/s دوطرفه را با استفاده از طول موج 1490nm برای دریافت و طول موج 1310nm برای ارسال فراهم می‌کند و همچنین طول موج 1550nm را برای توسعه آینده و سرویس‌های اضافه در نظر می‌گیرد. EPON به صورت کاملاً آسان با سایر استاندارد‌های اترنت سازگار بوده، بنابراین هیچگونه کپسوله سازی یا تبدیل برای اتصال به شبکه‌های اترنت ضروری نمی‌باشد. همان ساختار اترنت با ظرفیت بار تا 1518 بایت استفاده می‌شود. از آنجایی که اترنت اولین تکنولوژی شبکه در شبکه‌های محلی LAN و هم‌اکنون در شبکه‌های محلی مترو است، به هیچ مبدل به پروتکل نیازمند نمی‌باشد.

همچنین نوع 10 گیگابایت اترنت 802.3av طراحی شده است. نرخ واقعی خط 10.3125Gbits/s است. حالت اولیه 10Gbits/s برای دریافت و ارسال می‌باشد. نوع 10Gbits/s از طول موج‌های نوری متفاوتی در فیبر استفاده می‌کند. طول موج 1575 تا 1580 نانومتر دریافت و 1260 تا 1280 برای ارسال می‌باشد.

 

تفاوت EPON و GPON شامل:

• پهنای باند مورد استفاده
• میزان دسترسی
• هزینه های مشترکین
• کارآیی هر دو استاندارد
• سیستم های مدیریت
• پشتیبانی از پوشش CATV 7
• رمزگذاری
• محافظت از شبکه

در زیر به بررسی برخی از این تفاوت EPON و GPON می پردازیم:

1. در ساختار GPON پهنای باندی بین 1.25 الی 2.5 گیگابایت در ثانیه ارائه می دهند. این در حالی است EPON پهنای باندی در حدود 1 گیگابایت در ثانیه را ارائه می دهد.
2. ساختار GPON بر اساس یک ساختار نقطه به نقطه ایجاد شده است این در حالی است که از EPON به صورت غیرمستقیم برای استفاده از اترنت به کار برده می شود. ساختار EPON کاملاً با اساس استاندارد های اترنت سازگار است. در نتیجه در هنگام اتصال به شبکه های مبتنی بر اترنت در هر دو طرف نیازی به تبدیل و یا محوطه سازی نیست.

3. در شبکه های GPON فرآیند تقسیم تعداد واحدهای شبکه های نوری یا همان ONU بر اساس یک ترمینال OLT در حد 128 عدد است. این در حالی است که در ساختار EPON محدودیت در تعداد ONU ها به مقدار 32 یا 64 عدد می باشد.
4. فرآیند رمز نگاری در سیستم GPON عموماً روی ساختار پایین دستی یا همان Downstream انجام می شود. این در حالی است که در ساختار EPON فرایند رمز نگاری در هر دو بخش بالا دست و پایین دست انجام می شود.
5. در حال حاضر, هزینه تجهیزات EPON تقریباً برابر با ۱۰ درصد از هزینه‌های تجهیزات GPON می‌باشد و تجهیزات EPON به سرعت در حال تبدیل شدن به هزینه رقابتی با VDSL می‌باشند.

منبع : 

تفاوت EPON و GPON چیست؟

هر آنچه در رابطه با سرور اچ پی مدل DL380 Gen9 باید بدانید:

سرور اچ‌ پی مدل DL380 G9 یکی از معروف‌ترین و برترین سرورهای شرکت HPE است که از لحاظ برتری کمپانی HP آن را “Data Center Standard” می‌داند.

این نوع از سرور از تکنولوژی جدید بهره می‌برد که برنامه و فن‌آوری جدید 25GbE را ارائه می‌دهد و همچنین از حافظه‌ی پایدار HPE پشتیبانی می‌کند. حافظه های NVDIMM ساخت شرکت HP برای سرورهای سری ProLiant بهینه شده اند و مورد استفاده قرار می گیرند. این سرور از لحاظ استفاده برای پایگاه داده و کارهای تحلیل بسیار قوی می‌باشد.

قابلیت های سرور اچ‌ پی مدل DL380 G9:

 

• عملکرد

دو پردازنده خانواده اینتل با عملکرد حداکثری خود (Intel Xeon E5-2600 v4 یا Intel E5-2600 v3) می تواند بر روی DL380 Gen9 نصب شوند. همچنین پردازنده اینتل Xeon E5-2600 v4 افزایش عملکرد 23 درصدی را نسبت به پردازنده های E5-2600 V3 را ارائه می‌دهد.

 

• حافظه

سرور ProLiant DL380 Gen9 از 24 ماژول HPE DDR4 SmartMemory  تا 128 گیگابایت حافظه DDR4 LRDIMM در تمامی 24 اسلات خود پشتیبانی می‌کند، به همین علت این سرور قابلیت پشتیبانی از حافظه‌ی رم 3TB را دارا می باشد.

با استفاده از HPE SmartMemory، مدیران شبکه می‌توانند شاهد افزایش بیش از 21% را بین ماژول‌های حافظه متفرقه داشته باشند. این مدل از اولین سرورها ProLiant می‌باشد که برای پشتیبانی از حافظه پایدار HPE که موجب  افزایش عملکرد و انعطاف پذیری داده است که همچنین دارای حافظه‌ی قابل توجهی تا حداکثر 128گیگابایت که با استفاده از 8 گیگابایت ماژول در 16 اسلات را دارا می‌باشد.

حافظه‌های DIMM موجود تا 768 گیگابایت با استفاده از ماژول های 32 گیگابایتی هستند و همچنین از سرعت حافظه 2400 مگاهرتز با یک پردازنده سازگار با v4 پشتیبانی می کنند.

 

• ذخیره ساز:

سرور اچ پی مدل DL380 G9 دارای شکل فیزیکی بدنه‌ی جدید با تنظیمات Universal Media Bay می‌باشد. که برای پشتیبانی از 8 تا 24 درایو SFF و 4 تا 12 درایو LFF طراحی شده است.قابل ذکر است بعلاوه این پشتیبانی ، ویژگی NVMe نیز برای ذخیره سازی و انعطاف پذیری بیشتر در درایو موجود می‌باشد.

SATA HPE Dynamic Smart Array B140i برای کنترل بارگذاری و بالا آمدن سرور، داده‌ها و رسانه‌ها در سرور تعبیه شده است. همچنین مدیران می توانند از چند کنترل کننده هوشمند SAS HBA برای سرعت دسترسی 12 گیگابایت / ثانیه استفاده کنند.

 

• گسترش:

Expansion DL380 Gen9 از شش اسلات PCI 3.0 Expansion در پیکربندی پردازنده دوگانه پشتیبانی می کند و می‌تواند برای NIC های اضافی، کارت‌های کنترل کننده یا GPU سرعت و  شتاب کار زیاد تا دوبرابر  استفاده شود.

 

• مدیریت:

در HPE DL380 Gen9 با بهره گیری از سیستم مدیریت و مانیتورینگ از راه دور iLO امکان ارائه گزارشات و بررسی هشدارهای سیستم از راه دور به راحتی میسر شده است. همچنین دارای استانداردهایی مانند پیشگیری هوشمند برای ساده سازی استقرار سرور و انعطاف پذیری آن می‌باشد.

پیکربندی آن با استفاده از Wizard بسیار آسان شده است در تمام سیستم عامل سرورهای Gen9 قابل دسترس است که توسط تمام سیستم های عامل پشتیبانی می‌شود. به عبارتی HPE Insight Online یک داشبورد شخصی برای نظارت بر وضعیت سرور و حمایت از زیرساخت های مشابه بر روی یک پلت فرم را ارائه می‌دهد. به طور کلی می‌توان گفت HPE با عملکرد چابک و انعطاف پذیری که به واسطه‌ی سرور DL380 Gen9 نشان داده می‌شود، دارای بالاترین فروش در جهان است.

در آخرین مدل پردازنده‌های اینتل ، از  Xeon استفاده شده است که بر روی این سرور قابلیت‌های بسیار زیادی برای مقیاس‌پذیری این دستگاه ارائه می‌دهد. برای مثال می توان به گزینه های NVDIMM و پیکربندی جدید Universal Media Bay با پشتیبانی از درایو در پشت سرور اشاره نمود. این سرور همه کاره است و می تواند هر چیزی را از برنامه های پرکاربرد تا ماموریت های مهم را  اجرا کند.

 

با HPE ProLiant DL380 Gen9 Server، شما دارای یک پلت فرم واحد برای رسیدگی به طیف گسترده‌ای از حجم کارهای سازمانی را دارید :

• مجازی سازی: با پیاده‌سازی چندین ماشین مجازی در یک DL380، سرور خود را محکم کنید.
• فرا داده ها: داده‌هایی هستن که که با رشد بسیار زیاد در حجم ساختار یافته، ساختار نیافته و نیمه ساختار یافته باشند را مدیریت می‌کند.
• برنامه‌های ذخیره سازی مرکزی: Bottlenecks را حذف کنید و عملکرد را بهبود بخشید.
• انبار داده و تجزیه و تحلیل: برای دسترسی آسان به اطلاعات مورد نیاز شما، زمانی که به آن نیاز دارید.
• مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) : دستیابی به تمامی اطلاعات و داده‌ها جهت رضایت و وفاداری مشتریان.
• برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP): می‌توانید از DL380 Gen9 برای کمک به اجرای کسب و کار خود نزدیک به زمان واقعی اعتماد کنید.
• زیرساخت دسکتاپ مجازی (VDI): با سرویس‌های دسکتاپ از راه دور، کارکنان در هر زمان و مکان و تقریبا با استفاده از هر دستگاهی می‌توانند متصل شوند.
• SAP: پروتکلی است که انتقال داده ها در میان دستگاه‌های زیرساخت شبکه را بهبود می‌بخشد.

با توجه به موارد گفته شده حتما دقت کنید خرید سرور اچ پی DL380 G9 را از شرکت های معتبر خریداری نمایید تا بتوانید از گارانتی پس از خرید به راحتی استفاده نمایید.

 

انواع مختلف پورت در سوئیچ های شبکه

آیا تابحال به پورت های روی سوئیچ های شبکه دقت کرده اید؟ آیا انواع پورت را می شناسید؟ شاید پاسخ به این دو سوال برای بسیاری از افرادی که با شبکه و IT سر و کار دارند بسیار اهمیت داشته باشد. به همین دلیل ما در این مقاله به بررسی انواع پورت می پردازیم.

پورت ها می توانند انواع مختلف داشته باشند و هر نوع می تواند برای یک مدل سوئیچ شبکه و نیازهایی متفاوت، مناسب باشد.

 

انواع پورت در سوئیچ شبکه:

 

1ـ پورت RJ45:

RJ45 نوعی پورت مناسب برای registered jack 45 و پورت دیتای Ethernet style است که در سوئیچ ها ، روترها و کارت های شبکه یافت می شود. همچنین کانکتورها و پورتهای سبک RJ45 معمولاً برای  Ethernet ، کارت های سریالی و ATM IMA و interface ها مناسب هستند. این سوکت نام های دیگری از جمله Ethernet port ،network adapter ،network jack یا RJ45 jack دارد. نسخه اترنت RJ45 به پورت RJ45 در رایانه متصل می شود.

“RJ”در RJ45 مخفف “registered jack”می باشد و “45” به شماره استاندارد رابط اشاره دارد. هر کانکتور RJ45 دارای هشت پین است ، به این معنی که هر کابل RJ45 دارای هشت سیم جداگانه است. لازم به ذکر است برای سیم کشی RJ-45 دو استاندارد T-568A و T-568B وجود دارد.

 

2ـ پورت USB:

 

• پورت USB Type-B:

پورت USB متداول به USB Type-A معروف است و دارای یک شکل مستطیل ساده می باشد.

USB Type-A رایج ترین کانکتور لپ تاپ و دسکتاپ است و سرعت آن بسته به سخت افزار، می تواند USB-2.0 یا USB-3.0 باشد.

این پورت تقریباً در همه موارد فقط به عنوان اتصال دهنده میزبان عمل می کند؛ به این معنی که هر آنچه در طرف دیگر کابل متصل باشد، به عنوان “میزبان” عمل می کند.

امروزه کانکتورهای USB Type A بسیار رایج هستند و تقریباً در هر کابل USB یافت می شوند. آنها برای اتصال دستگاه های مختلفی از جمله تلفن های هوشمند ، دوربین ، صفحه کلید و غیره به رایانه ها استفاده می شوند.  

 

• پورت USB Type-B:

یکی از دو کانکتور استاندارد USB، کانکتور USB نوع B می باشد که از نظر ظاهری تقریباً مربع است و در بالای آن یک برجستگی وجود دارد. پورت های نوع B در بسیاری از دستگاه های غیر host، USB ، مانند رابط های صوتی ، هارد دیسک های خارجی و چاپگرها یافت می شوند.

3ـ پورت 10/100:

یکی دیگر از انواع پورت در سوئیچ شبکه یک کانکتو فیزیکی8 پین است که با نام RJ45 شناخته می شود و برای اتصال دستگاههای الکترونیکی که برای برقراری ارتباط از 4 سیم(2سیم برای انتقال و 2سیم برای دریافت اطلاعات) استفاده می کنند، به کار می رود. “100/10” به معنی سرعت میلیون ها بیت در هر ثانیه می باشد، که یک دستگاه خاص در یک شبکه با این سرعت کار می کند. دستگاه های جدیدتر به طور معمول با سرعت 100 مگابیت بر ثانیه کار می کردند ، درحالیکه سرعت دستگاه قدیمی تر از 10 مگابیت بر ثانیه تجاوز نمی کرد. 

 

4ـ پورت 10/100/1000

در یک سوئیچ اترنت که به طور خودکار دارای سرعت 10 مگابیت بر ثانیه ، 100 مگابیت در ثانیه یا 1 گیگابیت بر ثانیه می باشد. سوئیچ های اترنت  High-end، دستگاه های 10/100/1000 هستند و اگرچه بعضی اوقات بعنوان هاب شناخته می شوند ، اما دیوایس های مشترکی نیستند.

 

اگر کارت رابط شبکه اترنت (NIC)، سوئیچ شبکه اترنت یا روترهای رابط اترنت بتوانند دیتا را با سرعت های(Ethernet (10 Mbps)، FastEthernet (100 Mbps)، Gigabit Ethernet (1000 Mbps speeds، انتقال دهند، می توان آنها را پورت 10/100/1000 در نظر گرفت.

 

5ـ پورت console :

روش های بسیاری برای کنترل دستگاه های سیسکو وجود دارد. برخی از آنها دارای قابلیت دسترسی از راه دورهستند اما اگر دسترسی از راه دور شما کاهش یابد ، چه می شود؟ باید دوباره دستگاه را وصل کنید!به همین دلیل به پورت کنسول احتیاج داریم. اگر شما در محلی باشید که دستگاه قرار دارد، پورت کنسول در یک سوئیچ یا روتر، اتصال را فراهم می کند. شما کابل کنسول را به درگاه کنسول دستگاه وصل می کنید و می توانید با این روش IOS را وصل کنید.

هر روتر یا سوئیچ سیسکو در قسمت پشتی خود ، دارای یک پورت کنسول (همچنین به عنوان درگاه مدیریت شناخته می شود) می باشد.  پورت کنسول برای اتصال مستقیم رایانه به روتر یا سوئیچ و مدیریت روتر یا سوئیچ استفاده می شود. از درگاه کنسول باید برای نصب اولیه روترها استفاده کنید زیرا در ابتدا هیچ اتصال شبکه ای برای اتصال SSH ، HTTP یا HTTPS وجود ندارد.

 

6ـ پورت SFP و +SFP:

SFP  مخفف عبارت Small Form-factor Pluggable می باشد. پورت SFP اسلاتی بر روی دستگاه شبکه است که فرستنده های small form-factor pluggable) SFP) در آن قرار می گیرند. فرستنده SFP (که به عنوان ماژول SFP نیز شناخته می شود) فقط یک جزء فلزی hot-swappable و pinky-sized است که با اتصال به یک دستگاه دیگر با استفاده از یک کابل امکان انتقال داده ها را فراهم می کند. این دستگاه های فلزی کوچک به شکاف مخصوص سوئیچ وصل می شوند و ارتباط را از طریق فیبر نوری یا کابل شبکه مسی پشتیبانی می کنند.

+SFP  بعد از SFP  معرفی شد و درواقع یک نسخه پیشرفته از SFP است. در حالیکه SFP حداکثر 4.25 گیگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کرد ، +SFP از داده ها تا 16 گیگابیت در ثانیه پشتیبانی می کند.

تفاوت اصلی بین SFP و +SFP این است که +SFP در اپلیکیشن های Gigabit Ethernet استفاده می شود در حالی که SFP برای اپلیکیشن های Bse10 یا Base1000 مناسب است. در اکثر اپلیکیشن های کنونی، ماژول +SFP معمولاً از 8 Gbit/s Fibre Channel ، 10 Gigabit Ethernet و Optical Transport Network standard OTU2 پشتیبانی می کند.

 

7ـ پورت QSFP:

QSFP یک small form factor pluggable چهارگانه و نوع دیگری از انتقال دهنده کوچک و با ویژگی hot-swappable است. این پورت از استانداردهای Ethernet  ، Fibre Channel ، InfiniBand و SONET / SDH با سرعت داده های مختلف پشتیبانی می کند.

 

پردازنده های اینتل سری E5

پردازنده های اینتل سری E5 برای معماری مراکز داده نسل جدید طراحی شده اند و قابلیت تطبیق پذیری را در حجم های کاری متنوع مراکز داده و ابر ارائه می دهند. این پردازنده ها با ارائه یک زیر ساخت تعریف شده نرم افزاری و یک معماری cloud سریع، عملکرد و توانایی شبکه را افزایش می دهند.

 

خصوصیات پردازنده های سری E5 که می بایست هنگام خرید پردازنده سرور بدانید:

 

ـ عملکرد:

پردازنده های سری E5 اینتل زئون با استفاده از تکنولوژی پردازشی 14 نانومتری، حداکثر 22 هسته و 44 نخ (thread) در هر سوکت و 55 مگابایت حافظه نهان (LLC) را در هر سوکت برای افزایش کارایی ارائه می دهند. همچنین این پردازنده ها از تکنولوژی Intel TSX برای افزایش عملکرد حجم های کاری موازی پشتیبانی می کنند.

 

• بهینه سازی شده برای ارکستریشن

کاربران می توانند به صورت پویا منابع اشتراکی را به طور مؤثر مدیریت کرده و استفاده از منابع را با استفاده از تکنولوژی Intel RDT افزایش دهند. این تکنولوژی همچنین امکان نظارت بر حافظه نهان و تخصیص آن، اولویت بندی کدها و داده ها و نظارت بر پهنای باند حافظه را فراهم می کند.

 

• امنیت پیشرفته

تسریع عملکرد رمزنگاری کاربران را قادر می سازد تا  داده های رمزنگاری شده را سریعتر، از طریق ارتباطات امن انتقال دهند. به علاوه کلیدهای امنیتی بهبود یافته از دسترسی به شبکه و پلتفرم ها محافظت می کنند.

 

ـ تکنولوژی ها:

 

• Intel Transactional Synchronization Extensions

این تکنولوژی عملکرد پردازش تراکنش های آنلاین (OLTP) و سایر حجم های کاری multi-thread را که با قفل کردن حافظه با تکنولوژی Intel TSX کند می شوند، افزایش می دهد.

 

• Intel Advanced Vector Extensions 2

تکنولوژی (Intel AVX2 (Intel Advanced Vector Extensions 2 عملکرد کلی حجم های کاری ناهمگون را که به صورت همزمان اجرا می شوند و همچنین اپلیکیشن هایی که از Intel AVX استفاده نمی کنند را بهینه می کند.

 

• تکنولوژی Intel Resource Director

تکنولوژی Intel RDT با استفاده از ویژگی های ارکستریشن و اتوماسیون به صورت پویا در مدیریت بهتر منابع پلتفرم مشترک در عملیات محاسباتی، شبکه و ذخیره سازی کمک کند.

 

ـ اپلیکیشن ها:

 

• (Software-Defined Infrastructure (SDI

کاربران می توانند از تکنولوژی اینتل اثبات شده، قابل اعتماد و نوآورانه به عنوان پایه و اساس زیرساخت های تعریف شده نرم افزاری در مراکز داده خود استفاده کنند.

 

• محاسبات با کارایی بالا

کاربران می توانند عملکرد لازم را برای ایجاد سیستم های محاسباتی با کارایی بالا و متوازن را در هر مقیاسی دریافت کنند.

 

حجم های کاری:

 

• تطبیق پذیری اپلیکیشن ها و حجم های کاری متنوع:

ارائه سرویس های سریع برای اپلیکیشن های cloud و قدیمی و حجم های کاری تطبیق پذیر در کارهای مختلف از جمله استقرار Cloud که قابلیت های مقیاس پذیری، چابکی و ارکستراسیون را در عملیات محاسباتی، شبکه و ذخیره سازی فراهم می کند. این پردازنده ها پهنای باند اپلیکیشن ها و حجم های کاری HPC را بهبود و تاخیر را کاهش می دهند. معماری های شبکه مبتنی بر ابر از گذردهی بالا، تأخیر کم و انتقال سریع  سرویس های شبکه مانند NFV و SDN پشتیبانی می کند. سیستم های ذخیره سازی هوشمند و پیچیده به کارایی بالا، حافظه بالا و پهنای باند ورودی/خروجی بالایی نیاز دارند.

 

• بهینه سازی عملکرد حجم های کاری

تکنولوژی های نوآورانه ای که بر روی سیلیکون ساخته شده اند، عملکرد را بر اساس نیازهای حجم های کاری از جمله عملکرد عالی و کارایی انرژی بهینه می کنند. همچنین این پردازنده ها تعداد هسته های بیشتر و پهنای باند حافظه بیشتری را با حداکثر 22 هسته و 44 نخ در هر سوکت ، حداکثر 55 مگابایت حافظه نهان (LLC) در هر سوکت و حداکثر سرعت حافظه DDR4 2400 MT/s ارائه می دهند. تکنولوژی Intel TSX Intel Transactional Synchronization Extensions عملکرد حجم های کاری موازی را ارتقاء می دهد. همچنین این تکنولوژی عملکرد پردازش معاملات آنلاین، حجم های کاری multi-thread و حجم های کاری ناهمگون را افزایش می دهد. علاوه بر این تکنولوژی Intel TSX قابلیت های مجازی سازی جدید از جمله وقفه های ارسال شده، ورود به صفحه اصلاح  و ماشین مجازی (VM) را ارائه می دهد و تاخیر را کاهش می دهد.

 

• بطور پویا و موثر منابع اشتراکی خود را مدیریت کنید:

پردازنده های سری E5 با پشتیبانی از تکنولوژی Intel RDT باعث افزایش کنترل منابع مشترک، بهبود استفاده و ارائه SLA های با کیفیت بالا می شود. تکنولوژی نظارت حافظه نهان امکان کنترل حافظه نهان L3 را در یک اپلیکیشن جدا و سطح VM فراهم می کند. تکنولوژی تخصیص حافظه نهان امکان اولویت بندی حجم های کاری، ادغام و تقسیم منابع را برای مدیریت استفاده کارآمد از منابع مشترک فراهم می کند.  تکنولوژی اولویت بندی کد و داده امکان کنترل برنامه ای کد و داده ها را در LLC فراهم می کند.

یکی از اجزای تشکیل دهنده سرور ها سی پی یو یا همان پردازنده ها می باشند. جهت مشاهده و یا خرید سرور HP به لینک مراجعه نمایید.

سرور اچ پی مدل DL380 G10

مشخصات و اطلاعات HP DL380 Generation10 server

سرور اچ پی مدل DL380 G10 دارای آخرین سیستم امنیتی، عملکرد و قابلیت ارتقاء می باشد. همچنین این سرور برای هر محیط سروری مناسب و ایده آل بوده و به عنوان قابل اعتمادترین پلتفرم محاسبات در صنعت استاندارد معرفی شده است.

سرور HPE ProLiant DL380 Gen10 جهت کاهش هزینه ها و پیچیدگی، با سری پردازشگر Intel Xeon سری Scable با حداکثر 60٪ کارایی و افزایش عملکرد 27 درصدی در 2 هسته و همچنین حافظه هوشمند HPE 2933 MT/ s DDR4 با پشتیبانی از 3TB طراحی شده است.

این سرور با پشتیبانی از 12Gb/s SAS و حداکثر 20NVMe drive کارایی منحصربفردی را برای دیتابیس‌ها و حجم‌های کاری تحلیلی و آنالیزی ارائه می نماید با سرور HPE ProLiant DL380 Gen10 می توانید با اطمینان و آرامش خاطر از پایه ترین تا مهمترین برنامه های کاربردی را اجرا کنید.

قابلیت های سرور اچ پی مدل DL380 G10 :

• پشتیبانی از نسل دوم خانواده پردازنده های اینتل Intel Xeon با حداکثر بهره 11 درصد در هر هسته بیشتر از نسل اول و سرعت حافظه حداکثر تا MT/s 2933
• حافظه پایدار HPE DC انعطاف پذیری برای گسترش حافظه متراکم و یا ذخیره سازی سریع و فعال کردن ظرفیت حافظه در هر سوکت تا TB5 را ارائه می دهد.
• ویژگی های پیشرفته امنیتی iLO 5 مانند قفل پیکربندی سرور، داشبورد امنیتی ILO و راهنمای load کاری
• HPE InfoSight یک ابزار تجزیه و تحلیل مبتنی بر cloud را فراهم می کند که پیش از اینکه سازمان شما درگیر مشکلات شود آن را پیش بینی و رفع می کند.

 

ویژگی های سرور اچ پی مدل DL380 Generation10 :

1-طراحی انعطاف پذیر آن سبب شده به محض آنکه کسب و کارتان گسترش یابد، بتوان سرور را نیز ارتقاء داد.

سرور HPE ProLiant DL380 Gen10 دارای یک شاسی قابل سازگاری است که از جمله گزینه های پیکربندی Modular Drive Bay جدید شرکت HP می باشند. این سرور دارای حداکثر ا30 (SFF) و LFF) 19) یا تا حداکثر 20 گزینه NVMe drive همراه با پشتیبانی تا سه برابر پهنای باند GPU می باشد.

حافظه پایدار HPE DC با DRAM کار می کند تا سرعت، ظرفیت بالا، حافظه با هزینه مقرون به صرفه و ذخیره سازی را برای انتقال big data ارائه دهد و با استفاده از توانایی ذخیره داده ها، انتقال و پردازش سریع، آنها را پردازش کند.

کنترلر پیش‌فرض و تعبیه شده در این سرور مانند دیگر سرورهای نسل ۱۰ اچ پی، کنترلر HPE Dynamic Smart Array S100i است که امکان استفاده از هارد درایوهای SATA با امکان پشتیبانی از Data، Boot و Media را فراهم می‌کند. 

همچنین این سرور دارای کارت شبکه تعبیه شده ۴x1GbE است که امکان انتخاب HPE FlexibleLOM یا PCIe را فراهم می‌کند تا پهنای باند شبکه شما بین ۱GbE و ۴۰GbE ارائه شود در نتیجه همراه با رشد و تغییر نیازهای کسب ‌و کارتان رشد کنید. همچنین می‌توانید از فابریکی با PCIe کارت مناسب استفاده کنید.

سرور جدید HPE DL380 G10 علاوه بر سیستم‌ عامل‌های سنتی، از سیستم عامل Docker و سیستم عامل ClearOS و Azure نیز پشتیبانی می‌کند.

 

2-نوآوری های امنیتی

مدیریت در سرورهای نسل ده اچ پی از طریق HPE iLO 5 فراهم آمده است. iLO 5 دسترسی Out of Band به سرور را فراهم می‌کند بعنی شما می‌توانید با استفاده از مرورگر استاندارد، از راه دور به سرور خود متصل شوید. iLO 5.0 قابلیت‌های جدیدی را ارائه داده به طورری که مدیریت را ساده تر و وضعیت سیستم را به طور خلاصه نشان می‌دهد. این قابلیت مدیریتی نقش اساسی در راه‌اندازی و بوت سرور دارد، همچنین Setup ساده، مانیتورینگ سلامت سیستم و بررسی وضعیت برق و حرارت را نیز فراهم می‌کند.

 

3-اجرای کلاس جهانی

کمپانی HP به منظور افزایش و بهبودی عملکرد در حجم های کاری متنوع تکنولوژی Intelligent System Tuning را ارائه داده که خود از سه تکنولژی تشکیل شده است.یکی از آنها Jitter Smoothing است تا توان عملیاتی در تمامی حجم‌های کاری بالا رود خصوصا حجم‌های کاری Latency-Sensitive مانند High Frequency Trading یا HFT که تراکنش‌هایی با سرعت بالا اجرا می‌شوند مانند تراکنش‌های بانکی. HFT در واقع پلت‌فرمیست که حجم زیادی از خرید و فروش را در زمان بسیار کم انجام می‌دهد مانند بانک‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و غیره. تکنولوژی Workload Matching نیز یکی از اجزای تکنولوژی IST است که به وسیله آن می‌توان پروفایل‌های کاستومایز شده‌ای را برای تنظیم کردن منابع داخلی سرور استفاده کرد.

 

4-دارای خدمات پیشرو در صنعت و سهولت نصب و استفاده

سرور HPE ProLiant DL380 Gen10 به همراه مجموعه کاملی از خدمات تکنولوژی اچ پی، اطمینان، کاهش خطر و عملکرد بالایی را ارائه می دهد. خدمات HPE Pointnext تمام مراحل عملیات IT را ساده می کند همچنین راهنمای خدمات حرفه ای، نیازها و چالش های مشتری را درک می کنند و یک راه حل بهینه را طراحی می کنند.

خدمات حرفه ای امکان نصب و استفاده سریع از راه حل ها را فراهم می کند و خدمات عملیاتی پشتیبانی مداوم را فراهم می کند.

مجموعه ای از ابزارهای تعبیه شده و قابل دانلود برای مدیریت چرخه حیات سرور شامل : Unified Extensible Firmware Interface) UEFI)  ،(ارائه) Intelligent Provisioning ، مدیریت و نظارت HPE iLO 5 ، پکیج قدرتمند سازی HPE iLO ، مدیریت به روز رسانی هوشمند (SUM) و پکیج سرویس برای شرکت (HP (SPP می باشد.

راه حل های سرمایه گذاری IT شرکت HP به کسب و کار شما کمک می کند تا به یک کسب و کار دیجیتال با فناوری اطلاعات تبدیل شوید و همچنین با اهداف کسب و کار شما سازگار می شود.

خرید سرور DL380 G10

مراحل ساخت یک دیتا سنتر هوشمند

امروزه هنگامی که صحبت از دیتا سنتر می شود سریعا تصور اتاق هایی با دیوارهای بزرگ اطلاعاتی را در ذهن ما روشن می کند که می توانند اطلاعات را با سرعت زیاد ذخیره و پردازش نمایند. اما دیدگاه کارشناسان IT با افراد دیگر کاملاً متفاوت است و Data Center برای آنان معنای دیگری دارد. با پیشرفت دنیای اطلاعات و فناوری وهم چنین نیاز کسب وکارهای مختلف برای ذخیره اطلاعات با امنیت بالا ضرورت داشتن دیتا سنترها درتمام مراکز و سازمان ها دیده می شود.

این مراکز با توجه به نوع و همچنین گسترش کار در اندازه و کاربردهای مختلفی ساخته می شوند. البته لازم به ذکر است فناوری اطلاعات هر روز با سرعت زیادی رو به پیشرفت و توسعه حرکت می کند، این در حالی است که نمی توان با همین سرعت نسبت به به روزرسانی دیتاسنترها و زیرساخت های شبکه اقدام کرد به همین دلیل این مسأله به عنوان بخشی از نگرانی شرکت هایی است که کسب و کار آنان وابستگی زیادی بر اطلاعات ذخیره شده آنان داشته و سرعت پردازش اطلاعات برای آنان امری حیاتی به حساب می آید.

طبق آمارجهانی نود درصد اطلاعات وداده های که در سطح دنیا وجود دارند در دو سال اخیر ایجاد شده اند. که البته این درصد رشد سریع نیاز به ایجاد مراکز ذخیره سازی با سرعت و حجم بالا خواهد داشت که بتواند درهرشرایطی وهرمکانی اطلاعات را در دسترس قرار دهند.

نیاز به Data Center ها در کلیه نقاط جهان چه در حال توسعه و چه توسعه یافته به شدت احساس می شود. البته نمی توان هزینه زیاد راه اندازی یک دیتا سنتر مدرن و هوشمند را نادیده گرفت.

 

 

هزینه ایجاد یک دیتاسنتر به عوامل مختلفی بستگی دارد که شامل :

ـ امکانات موجود

ـ نیازهای تجاری

ـ میزان حجم ذخیره سازی اطلاعات

 

مراحل ساخت یک دیتا سنتر هوشمند:

قبل از هر اقدامی می بایست نگاه کلی به نیازها و امکانات موجود بیندازیم. نیازهای خود را تشخیص داده، توقعات خود را سنجیده و امکانات موجود را در نظر بگیریم. در پایان نیز نگاه خود را به آینده و نیز گسترش کار دوخته و پیش بینی نماییم و آخرین مرحله مدیریت درست آن است که باید به آن دقت کنیم.

 

دراین مرحله سوالاتی مطرح خواهد شد نظیر:

ـ آیا شرکت و یا سازمان دارای زیرساخت شبکه می باشند؟

ـ مراکزداده فعلی چقدرکارآمد و چند سال است که فعال هستند؟

ـ پیش بینی گسترش کار در آینده صورت گرفته است؟

ـ هزینه ایجاد یک دیتا سنترمناسب چقدر است؟

حال وقت آن رسیده است تا با بررسی درست تجهیزات مورد نیاز با صرف کمترین هزینه بیشترین بازدهی را بدست آوریم.

چگونه  می‌توان برای پیشرفت اطلاعات ازذخیره سازها و فضای موجود استفاده کرد.

هم چنین بررسی نحوه مدیریت اطلاعات ومحافظت از دستگاه ها .

بخشی از ارزیابی نیازهای تجاری یک سازمان یا شرکت فرایند ارزیابی اطلاعات جدید است. نیازهای تجاری جدید واینکه اهداف اصلی و کاربردی سازمان چگونه پیشرفت کند همه به درک درستی از فناوری اطلاعات نیاز دارد. درایجاد این فرایند، گسترش داده ها، چگونگی جمع آوری وذخیره سازی حجیم اطلاعات ونیازهای تجاری اهمیت بسیاری دارد.

 

 

 

مرحله1 : انتخاب مکان مناسب برای ساخت دیتا سنتر

 

فضای قرارگیری دیتا سنتر باید یک اتاق مجزا باشد. قبل ازاینکه هرکاری را درخصوص استقرارفیزیکی انجام دهید بایستی ازمستندات گذشته برای انتخاب فضای مناسب استفاده کنید.برای مثال درابتدا باید زیرساخت های ساختمان را مانند محل کابل کشی، اتصالات، راهرو ها و… بررسی کرده و پس از آن به فکر انتخاب اتاقی مجزا و فراهم کردن امکانات مناسب برای دیتا سنترباشید.

این اتاق باید امنیت لازم را داشته و دارای فضای کافی باشد. همچنین داشتن یک سیستم تهویه مناسب از جمله الزامات ساخت یک دیتا سنتر است. تجهیزات شبکه هنگام کار گرمای زیادی را از خود خارج می کنند که اگر تهویه مناسب وجود نداشته باشد می تواند صدمات زیادی را به بار آورد و منجر به آتش سوزی گردد.

 

 مرحله 2 : سفارش تجهیزات شبکه مورد نیاز

 

یکی ازمهمترین مراحل ساخت زیرساخت شبکه خرید تجهیزات شبکه مناسب می باشد که شامل تجهیزاتی نظیر خرید سرور، سوئیچ، روتر، مودم، کابل های شبکه و به طور کلی کلیه تجهیزات پسیو و اکتیو شبکه را می باشد. برای سفارش این تجهیزات ازقبل باید نیازهای شبکه موردنیاز را بررسی کرده باشید و انواع پارامترهای مطلوب را چک کنید تا بتوانید تجهیزات مورد نیاز خود را به درستی سفارش دهید.

هزینه خرید این تجهیزات بسیار گران است به همین دلیل باید در انتخاب درست آنها بسیار دقت کرد. به همین دلیل است که اگر خود از دانش کافی جهت خرید اینگونه تجهیزات برخوردار نیستید حتما به کارشناسان این حوزه مراجعه کرده و مشورت بگیرید. آنها می توانند به شما در خرید بهترین تجهیزات با قیمت مناسب کمک نمایند.

درنظرداشته باشید که تجهیزات راه اندازی فقط شامل قطعات سخت افزاری نیستند، بلکه اتصالات و رابط های جدید و حتی نرم افزارهای مورد نیاز راه اندازی از شروط اصلی ایجاد یک دیتا سنتر می باشند. دراستفاده از این تجهیزات باید یاد آورشویم که می توان از چندین راه برای متصل کردن دستگاه ها استفاده کرد، طراح شبکه‌ی شما این اختیار را دارد که بهترین راه را برای شما انتخاب کند.

 

 

تجهیزات قابل پیشرفت:

حال با پیشرفت قابلیت‌های تجهیزات جدید در دنیای فناوری، ساخت دیتاسنترها و تغییرات آنها هر 3 تا 5 سال با هزینه های زیادی انجام می‌پذیرد.با رشد دادها و تجهیزات، دستگاه های قدیمی‌تر جای خود را به دستگاه‌های پیشرفته تر می دهند که این عامل سبب نگرانی کارشناسان IT می شود. برای حل این مشکل تجهیزات ماژولار(قابل ارتقاء) در صدر استفاده از فناوری های ذخیره سازی قرار گرفته اند.

با گذشت زمان، تجهیزات ماژولار به جعبه های 40 فوتی به اندازه های کوچک و ماژول های کوچک و قابل حمل تبدیل شده اند که برای مدیران IT این امکان را فراهم می آورند که تجهیزات شبکه مورد نیاز خود را با بهترین قیمت خریداری نمایند.

علاوه براین تجهیزات با ترکیبی مانند VBLOCKها درنسل های جدید این تجهیزات ظاهر شده اند که می توانند هم زمان دارای تجهیزات ترکیبی و آماده دیتاسنترها باشند.با این حال BLOCKها می توانند اطلاعات را به طور وسیع درخود جای داده و با توجه به ماژولار بودن، انتخاب مناسبی برای کسب وکارهای متوسط جدید هستند.

درحال حاضر حتی برای یک شبکه کوچک استفاده کردن از تجهیزات غیرقابل نصب در رک غیرمعقول است. گر چه این کار تا حدودی هزینه راه اندازی را کم می کند ولی مشکلات خاص خود را در کسب وکار به وجود می آورد. اول اینکه نظم و طریقه استفاده از تجهیزات دراین حالت جالب نیست و دوم اینکه برای گسترش فضای کار و شبکه مشکلات متعددی را ایجاد می کند.

با این حال تجهیزات رک مونت (قابل نصب دررک) برای تمامی کسب وکارها پیشنهاد می شود حتی برای شبکه های کوچک، چون در تمامی مراحل کسب و کارمی تواند تاثیرگذار باشد. قبل از استفاده از ققسه ها (RACK) باید ویژگی آنها را بررسی کرد. رک ها در مدل ها و اندازه های مختلف و متناسب با نیازهای بازار در دسترس هستند.

رک های ایستاده تمام قد و نیم قد برای پوشش شبکه های متوسط و رک های کوچکتر دیواری برای شبکه های کوچک استفاده می شوند. باید این نکته را در نظرگرفت که تجهیزات شبکه وذخیره سازی اطلاعات هر کدام با اندازه های مختلف تولید می شوند پس برای اندازه گیری آنها در رک از واحد RU و یا به اختصارU  استفاده می شود.

سوئیچ ها اغلب با اندازه های 1U و2U تولید می شوند و سرورها تا اندازه 4U دردسترس هستند این تجهیزات همه با قرارگرفتن در رک می توانند اختیار مدیریت بهتری را به مدیران IT بدهند.

برای مثال اگر تجهیزاتی مانند سوئیچ، سرور، استوریج و.. در یک رک قرار گرفته باشند، گرمای زیادی را تولید می کنند، پس برای حل این مشکل باید از سیستم تهویه در محفظه رک و همچنین اتاق دیتا سنتر استفاده کرد.

دراین سیستم ها مشکلات خاصی برای ساعات خاموشی سیستم و به اصطلاح، خواب سیستم وجود دارد که با سیستم های تهویه هوشمند این مشکل هم قابل حل شدن است. برای مدیریت کابل ها در رک از Pach Panel استفاده می شود که مدیریت کابل را آسان می کند. و برای استفاده بهتراز سیستم ها و اجتناب از حوادث فاجعه بار از برچسب گذاری تجهیزات استفاده می شود.

 

 

مرحله 3 : کابل کشی  دیتا سنتر

 

برای داشتن یک زیرساخت شبکه مناسب کابل کشی استاندارد از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. امروزه نیروهای متخصص این کار در تیم های مختلف کاری حضور دارند تا به شما در اتمام پروژه کمک کنند. این متخصصین روش های قرارگیری تجهیزات، کابل ها و کانال های کابل کشی را به خوبی می دانند و می توان با استفاده از آنان بهترین بهره را از نظر فضای فیزیکی ازمحل دیتا سنتر انجام داد.

درکابل کشی با استفاده از متدهای مختلف وانواع مختلف موجود در بازار می توانید بهترین حالت را از نظر بهینه سازی انتخاب کنید. برای مثال می توانید از فیبرهای نوری برای مسافت کوتاهتر و یا کابل کشی استاندارد در رک استفاده نمایید.

 

مرحله 4 : نصب تجهیزات شبکه خریداری شده

 

وقتی دردیتا سنترازتجهیزات جدید به جای تجهیزات قدیمی‌تر استفاده می کنید، احتمال اینکه کارکنان و مدیران IT سازمان مربوطه اطلاعات جدیدی را درخصوص دستگاه های نصب شده جدید از شما بخواهند زیاد است. به همین دلیل همواره سعی کنید اطلاعات خود را به روز رسانی نمایید.

 

 

مرحله 5 : انتخاب نرم افزارهای به روز

طراحی زیرساخت نرم افزاری همانند خرید تجهیزات شبکه نیاز به دانش فنی مناسب دارد. به همین دلیل هنگام خرید حتما از افراد متخصص در این زمینه کمک بگیرید. در ابتدا ممکن است آنان از شما در رابطه با نوع مراکز داده سوالاتی بپرسند برای مثال می خواهید یک مرکز داده با ویندوز، لینوکس و یا QA داشته باشید.

نرم افزارها برای ایجاد یک دیتاسنتر لازم هستند. با استفاده از نرم افزار بیشتر کارها از قبیل ویندوز سرورها و امنیت نرم افزاری (گذرواژه)، آنتی ویروس ها و نسخه های پشتیبان در شبکه انجام می گیرند. خرید نرم افزار باید شامل هر نرم افزاری باشد که روی سرور اجرا می شود. با استفاده از این نرم افزارها می توان وظیفه دسترسی به کاربران را تنظیم کرد.

 

مرحله 6 : پیکربندی تجهیزات شبکه

تجهیزات شبکه و ذخیره سازها باید همگی با توجه به نیازهای سازمان و همچنین زیرساخت های نرم افزار کانفیگ و پیکربندی شوند.

 

مرحله 7 : فرآیند مدیریت دیتا سنتر

 

بعد از ایجاد زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری دیتاسنتر، مدیران بخش های دیگر از مدیران IT براساس تصمیم گیری سازمان از دیتاسنتر مجوزخواهند گرفت که این مجوزها طی فرآیند مدیریت اجرا می شود.

 

مرحله 8 : مستندسازی تجهیزات

 

مستندی از تمامی تجهیزات و ابزار مورد استفاده در دیتا سنتر تهیه کنید تا در قسمت مالی سازمان ثبت شود. بعدها این اطلاعات به شما کمک خواهد کرد.

 

مرحله 9 : توسعه شبکه و زیرساخت

تیم محاسبه ، ذخیره سازی، امنیت و فایروال شما باید تجهیزات خود را با درگاه های شناخته شده مورد نظر خود و سرعت مورد نیاز خود انتخاب کند. پس از اتمام کار ، تیم می تواند یک شبکه استاندار را طراحی کند. علاوه بر این ، پس از انتخاب تجهیزات ، این شرایط را برای افزایش توان و رک مورد نیاز فراهم می کند. از اینجا می توانید کابل کشی مورد نیاز را توسعه دهید.

 

مرحله 10 : آزمایش

با استفاده از مستنداتی که تهیه کردید تمامی کارکردهای شبکه را مورد ارزیابی قراردهید.

لازم به ذکر است اگر هر کدام از بخش های مطرح شده به درستی انجام نشود فرآیند را دچار اختلال کرده و ممکن است شبکه به درستی عمل نکند. پس این مرحله به عنوان مرحله پایانی و اطمینان از عملکرد شبکه و زیر ساخت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.

تفاوت ماژول های SFP و +SFP

ماژول های SFP و +SFP :

تفاوت ماژول های SFP و +SFP از لحاظ شکل ظاهری کاملاً شبیه یکدیگر هستند و اکثر سوئیچ های شبکه نیز از هر دو ماژول پشتیبانی می کنند. حال شاید این سوال برای شما پیش بیاید که آیا واقعا این دو ماژول یکی هستند؟ و یا اینکه تفاوت میان این دو چیست؟

 

 

ماژول های SFP:

ماژول های SFP مخفف کلمه Small Form-factor Pluggable می باشد. این گیرنده با قابلیت hot-pluggable است که به درگاه SFP سوئیچ شبکه وصل می شود و از SONET ، Gigabit Ethernet ، کانال فیبر و سایر استانداردهای ارتباطی پشتیبانی می کند.

مشخصات SFP براساس IEEE802.3 و SFF-8472 است. آنها قادرند از سرعت حداکثر 4.25 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی کنند. این ماژول ها به دلیل اندازه کوچکی که دارند می توانند جایگزین مناسبی برای مبدل های گرفیکی رایج قبلی (GBIC) شوند. به همین دلیل است که ماژول های SFP به Mini-GBIC نیز معروف می باشند. بس از انتخاب ماژول SFP ، همان درگاه الکتریکی روی سوئیچ می تواند به انواع مختلف فیبر (چند حالت یا تک حالت) و طول موج های مختلف متصل شود.

ماژول های +SFP:

هنگام خرید ماژول فیبر نوری SFP و +SFP همان طور که گفته شد ماژول های SFP تنها از 4.25Gbps بر ثانیه پشتیبانی می کنند به همین دلیل ماژول های +SFP بعد از آن به بازار عرضه شدند. این ماژول ها می توانند از سرعت 16Gbps پشتیبانی نمایند. در واقع ، +SFP یک نسخه پیشرفته از SFP است. مشخصات +SFP مبتنی بر

SFF-8431 بوده و معمولاً از 8 گیگابایت بر ثانیه کانال فیبر ، 10 گیگابیت اترنت و شبکه حمل و نقل نوری استاندارد OTU2 پشتیبانی می کند. در مقایسه با 10 ماژول 10 گیگابیت اترنت XENPAK یا XFP ، ماژول +SFP کوچکتر بوده از طرفی به عنوان محبوب ترین ماژول 10 گیگابیت اترنت در بازار تبدیل شده است.

 

 

ماژول های SFP یا +SFP:

با توجه به مطالب بالا متوجه شدیم تنها تفاوت میان این دو ماژول میزان انتقال داده است. و با توجه به سرعت داده های مختلف، برنامه ها و فاصله انتقال نیز متفاوت است. معمولاً ماژول SFP به درگاه SFP سوئیچ و ماژول +SFP به پورت +SFP سوئیچ وصل می شود. البته لازم به ذکر است اینکه برای کدام سوئیچ کدام ماژول های SFP و +SFP را باید انتخاب کنید، بستگی به نوع سوئیچ شما دارد.

 

آیا می توانیم از فرستنده SFP در اسلات +SFP  استفاده نماییم؟

یکی از سوالاتی که همواره ممکن است برای شما ایجاد شود این است که آیا می توان ماژول های SFP را در اسلات های +SFP قرار داد؟ جواب بله است می توان از ماژول های SFP در اسلات های +SFP استفاده کرد.

به عنوان یک قاعده کلی ، SFP ها در اسلات +SFP کار می کنند ، اما ماژول های +SFP در اسلات های SFP کار نمی کنند. وقتی ماژول SFP را در درگاه +SFP وصل می کنید ، سرعت این پورت 1G است نه 10G. علاوه بر این ، درگاه +SFP معمولاً هرگز نمی تواند از سرعت زیر 1G پشتیبانی کند. یعنی نمی توانیم 100BASE SFP را در درگاه +SFP وصل کنیم.

در حقیقت، پاسخ به این سوال، تا حد زیادی به مدل های سوئیچ بستگی دارد، زیرا در بعضی مواقع SFP در پورت های +SFP پشتیبانی می شوند و گاهی اوقات هم نه. به عنوان مثال ، تقریباً تمام اسلات های +SFP سوئیچ سیسکو می توانند از SFP پشتیبانی کنند و بسیاری از اسلات های +SFP سوئیچ Brocade فقط از +SFP پشتیبانی می کنند.

 

 

به طور کلی این ماژول ها تنها در یک سرعت مجاز می توانند انتقال داده را انجام دهند، نه بیشتر و نه کمتر. علاوه بر این ، هیچ چیزی مانند +SFP وجود ندارد که 1G را از یک طرف (به سمت فیبر) و سپس 10G را از طرف دیگر (به سمت دستگاه) انتقال دهد. اگرچه ما می توانیم در بسیاری از موارد از SFP در اسلات های +SFP استفاده کنیم ، اما این بدان معنا نیست که یک +SFP که به شکاف +SFP وصل شده است می تواند از 1G پشتیبانی کند.

برای مثال اگر در یک پیوند فیبر، SFP را در پورت +SFP از یک طرف (1G) وصل کنیم ، و سپس یک پورت +SFP را در پورت +SFP از طرف دیگر (10G) وصل کنیم ، ممکن است کار نکند. شما فقط نمی توانید 10GbE در یک طرف و 1GbE در دیگری داشته باشید.

هنگام استفاده از ماژول های SFP و +SFP در شبکه خود ، اطمینان حاصل کنید که سرعت هر دو انتهای پیوند فیبر یکسان است. ماژول های SFP ممکن است در اسلات +SFP استفاده شوند، اما ماژول های SFP هرگز نمی تواند به یک اسلات +SFP وصل شود. و آن هم به دلیل سرعت های مختلف، فاصله انتقال و طول موج می باشد. 10+SFP  فقط می تواند برای پورت 10G +SFP استفاده شود و هرگز نمی تواند 1G را منتقل نماید.